Osmanlı kaynaklarına göre 16. yüzyılda Antakya ve Halep çevresindeki Türklerin aşiret yapıları ve isimleri şu şekildedir:

      BEYDİLLİ: Kadirli, Araplı, Begmişli, Ulaşlı, Karaşıhlı, Güneç, Bayraktar, Gazlı. 

      ELBEYLİ:  Gâvurelli,  Şahveli, Tırıklı, Taflı, Ferizli, Kara Taşlı, Doğanlı.

      BARAK: Tabur, Kasımlı, Torun, İsallı, Tiryaki, Gökbakan, Mahmutlu,

      Bayat, İnallu, Avşar gibi aşiretler ve Bayındırlı, Budak, Karkın, Karamanlı, Sallur,         İsabeğli, Karakeçili, Musabeğli, Avşar, Bayındır, Berilli, Torun, Yörük, İse Beyli, Şark Evli, Gızıklı, Döğer, Kınık, Eymür, Bozgeyikli Dede, Karakoyunlu, Sincar gibi oymaklar.

 

          Ayrıca Osmanlı İmparatorluğu devrinde Humus ve Hama’ya yerleştirilen oymaklar şu şekildedir; Kara, Avşar, İnallu, Döğer Oğlanı, Hama Döğeri, Mustafa Kethüda, Tabi-i Derviş Kethüda, Şam Beğmişlüsü, Hüccetlü, Kapuuşak, Eymir-i, Dündvarlu, Çozlu Çerkezoğulları, İdris Kethüdaya tabi Abalu, Tokuz Han, Harbendelüsü, Kara Tohtemürlü, Köse Kethüdaya bağlı Şerefli, Uşak Obası, Beşiroğulları Obası, Eymir-i Sincarlu, Bozlu, Ebu Derda'ya bağlı olan Bozlu,  Tohtemürlüsü, Salur (Sellüriyye) Türkmenleri, Dindaşoğlu İsmail Bozulus'a bağlı olan Genceli Avşari, Kızıl Ali gibi Türkmen boyları. Bu Türkmen boyları ile Anadolu'daki uzantıları olan Türk boyları arasında inanç, gelenek ve folklorik bakımdan çok önemli benzerlikler bulunmaktadır.