Aşşık oyunu açık ve kapalı alanlarda oynanır. En az iki kişiyle oynanır, oyuncu sınırlaması yoktur. Aşşık sayısı oynayan oyuncu sayısına göre değişir. Oyundaki karakterler iki kısma ayrılır, biri atıcı diğerleri ise seyircidir. Atıcının aşşığı atmasıyla oyun başlar. Oyuncuların birisinin atıcı olacağına karar verildikten sonra, diğer oyuncular sırasıyla aşşıklarını yaklaşık bir metre uzaklığa düzerler, atıcı oyuncu gelir teker teker dizili olan aşşıklara aşşık atar. Oyunun başında nesine oynandığı kararlaştırılır ve oyun sonunda anlaşılan şey yerine getirilir.  Aşşık oyununda temel anlayış, her kişinin aşşığına aşşık atmaktır. Eğer aşşıklar, bir tarafı çukur bir tarafı düz gelirse zırt olur veya her iki tarafı düz gelirse zırt olur yâda aşşığın iki tarafı çukur gelirse çift olur veya yanlığına ikisi de çukur gelirse iki çift olur. Aşşık oyununda bir taraf kaybedecek diğer taraf ise kazanacaktır. Eğer zırt gelirse aşşığı atan kaybeder, kaybedilen şey çoğu zaman aşşığın kendisi olur. Fakat yetişkinlerde oynamaya devam ettikleri için onlar para yâda çerezine oynarlar ve kazanılan ya da kaybedilen şey, eğer çift gelirse aşşığı atan kişi kazanır. Ayrıca çok az da olsa iki çift geldiği durumlar da olur. Bu şekilde gelirse atıcı, iki katı yani iki misli kazanır ve oyun bu şekilde oynanır. Aşşık oyunu, Türkmen yöresinin temel oyunlarındandır, o kadar önemli bir oyun olduğu şuradan da anlaşılıyor yöre insanın hemen hemen hepsi bu oyunu oynamıştır. Daha da ileri giderek “kiminle aşşık atıyorsun” sözü bölge kültürünün atasözleri arasına girmiştir. Bu oyun bu kültürün esas oyunlarındandır.

            Aşşık, havanların eklemleri arasından çıkan bir kemiktir, oradan çıkan kemik çocuklar arasında çok büyük bir değere sahiptir özenle temizlenir, düzenlenir ve başka değerli bir eşya ile takas edilir. Aşşık, altıgen şekilli bir kemik parçasıdır, bir tarafı düz diğer tarafı ise çukur ayrıca yan tarafları da çukurdur ve zar gibi bir kemik parçasıdır, aslında zarın bundan esinlenerek yapıldığı bile söylenmektedir.